Ai Jiao Pinglin Oolong 2016

Nazwa: Ai Jiao Pinglin Oolong

Kraj pochodzenia: Tajwan

Miejscowość / Region (prowincja): półdziki ogród Pinglin, Nantou

Zbiór: maj 2016

Sklep: TheTea

Liście: większość całych, niektóre podgryzione i postrzępione

Kolor liści: zielono-oliwkowo-brązowe

Kolor herbaty: żółto-pomarańczowy

Zapach suszu: prażona skórka od chleba

Tryb parzenia: ok. 8 g na czajniczek 250 ml, temperatura ok. 96 C, czas: 2′, 4′ ewentualnie w gaiwanie ok. 5 g zaczynając z czasem 20 s. i zwiększając czas parzenia w kolejnych o 20 s.

 

Herbata…

Na stronie sklepu strasznie zaintrygował mnie opis sprzedawanej herbaty:

„Co się stanie, gdy w półdzikim ogrodzie w Pinglin wyrosną krzewy gatunku Ai Jiao – starej odmiany krzewu herbacianego pochodzącej z gór Wuyishan – i wyprodukuje się z nich oolong w stylu herbat Gui Fei czy Hong Shui? Gdy do tego wyliczenia włączymy lokalnego farmera z dużym doświadczeniem, otrzymamy…” No właśnie, co otrzymamy?

Zacznijmy od tego, że do czynienia mamy z półdzikim ogrodem, a co za tym idzie, nie używa się tam środków do ochrony roślin. Krzewy herbaciane pozbawione tej ochrony narażone są na podgryzanie przez małe owady żerujące na liściach. Liście stosując obronne olejki eteryczne kształtują swój niepowtarzalny profil aromatu, który podczas obróbki zostaje zachowany, a niekiedy podbity jeszcze bardziej, co w efekcie przekłada się na smak naparu. Dzięki tym małym pożeraczom liści otrzymujemy niesamowity wachlarz smaków herbaty.

Podczas pierwszego parzenia dają się wyczuwać pysznie przypieczone grzanki z miodem, a także lekkie akcenty kwiatowe. Finisz jest lekko ostry z nutą grzanek, które maślanie kończą posmak na języku. Wspaniałe wrażenia.

Kolejne parzenia nie ustępują pierwszemu. Nadal mamy piękne kwiatowo-miodowe akcenty, z nutami przejrzałych owoców (taki mocno przejrzały agrest plus lekko winne gruszki – niesamowite!) z echem muskatu w jego doskonałej formie (tak, jak nie lubię herbat smakowych z muskatem, tak tutaj on mi nie przeszkadza).

Wspaniały oolong. Prawdziwe mistrzostwo wykonania jak i smaku.

Gorąco polecam Waszej uwadze!

Reklamy

Darjeeling Rohini Jethi Kupi (2017 i 2018)

Nazwa: Darjeeling Rohini Jethi Kupi

Kraj pochodzenia: Indie

Miejscowość / Region (prowincja): dystrykt Dardżyling, ogród Rohini

Kultywar: 2017 r.: AV2 (Aloobari Vegetative 2); 2018 r.: B157 (Bannockburn 157)

Numer partii: 2017 r.: Ex-14/17; 2018 r.: Ex-2/18

Zbiór: wiosna 2017 i 2018

Sklep: eherbata.pl

Liście: postrzępione, rzadko całe

Kolor liści: brązowo-oliwkowe

Kolor herbaty: jasnopomarańczowy

Zapach suszu: 2017 r.: pachnie jak skoszona łąka (trawa, koniczyna, mlecz), bardzo ożywczy i kwiatowy zapach; 2018 r.: pachnie jak warzywa suszone, wspaniałe, świeże i delikatne

Tryb parzenia: ok. 4-5 g na czajniczek 250 ml, temperatura ok. 95 C, czas: 2′, 4′ ewentualnie 1,5′ i 3′.

 

Herbata…

Początek wiosny. Usiadłem z książką Ryōkan. Słońce delikatnie mnie grzało po plecach. Jak przywitać należycie Pierwszy Dzień Wiosny?

Z kijem w ręce wędruję do wsi wzdłuż brzegu rzeki.
Na płocie trzyma się jeszcze trochę śniegu,
ale wschodni wiatr przynosi pierwsze oznaki wiosny.
Głos słowika roznosi się od drzewa do drzewa.
Trawa zaczyna pokazywać pierwszy ciemnozielony połysk.
Niespodziewanie spotykam starego przyjaciela.
Siedzimy na pagórku roztaczającym widok na dolinę rzeki
i rozmawiamy ze sobą.
Później w jego domku otwieramy wiele książek
i pijemy herbatę.
W nocy tłumaczę ten wieczorny nastrój na wersy –
Kwiaty śliwy i wiersze, jak wspaniale razem^*.

Mój wzrok padł na herbatę Rohini Jethi Kupi z Dardżylingu. Pamiętam, że parzyłem ją w zeszłym roku, opisałem ale nie zdążyłem dodać opisu na blogu. Wspaniale. Zrobię porównanie zeszłorocznej z tegoroczną.

Woda delikatnie szumi już w czajniku.

Herbata pochodzi z ogrodu Rohini, rozciągającego się na przestrzeni od 500 do 1400 m n.p.m. i znajduje się w niedużej odległości od granic z Bangladeszem, Nepalem, Chinami i Bhutanem. Historia jego bywała bardzo burzliwa. W pewnym okresie swego istnienia 80% ogrodu zostało zniszczone. Od 1994 roku ogród jest odnawiany poprzez obsadzenie go nowymi, starannie wyselekcjonowanymi kultywarami krzewów herbacianych. Obecnie jego powierzchnia zajmuje 145 hektarów.

 

Herbata z roku 2017 pochodzi z kultywaru oznaczonego jako AV2 (Aloobari Vegetative 2), natomiast tegoroczna z kulty waru oznaczonego jako B157 (Bannockburn 157).

Po zaparzeniu i wczytaniu się w zeszłoroczne notatki okazało się, że smak jest diametralnie różny.

2017

Parzenie pierwsze było bardzo spokojne, słodkie, kwiatowe. Napar idealny na pójście na wycieczkę, rozłożenie koca, położenie się ze źdźbłem trawy w ustach i oglądania baranków na niebie. Kolejne parzenie było już bardziej kwiatowe, słodkie, z bardzo przyjemnym finiszem. Napar pachniał lekko kwiatowo.

2018

Pierwsze parzenie to jak wybuch wiosny, wszędzie pełno pączków na drzewach, które w oczach pękają wyłaniając młode listki. Bardzo warzywny napar. Jeśli ktoś kocha to w naparach z Dardżylingu, to będzie miał tu fajerwerki w ustach. Wyborna. Pierwsze parzenie wypija się prawie duszkiem. Moc energii, moc wiosny. Kolejne parzenia to już nuty kwiatowe z dalekimi echami warzywnymi, wspaniały dłuższy finisz i to uczucie spełnienia na końcu. Mega pozytywna herbata.

* Ryōkan, Jedna misa, jedna szata, Łódź 2015.

Wuliang Gaoshan Oolong 2016

Nazwa: Wuliang Gaoshan Oolong 2016

Kraj pochodzenia: Chiny

Miejscowość / Region (prowincja): Yunnan (雲南)

Zbiór: 2016

Sklep: eherbata.pl

Liście: całe, rzadko postrzępione

Kolor liści: zielone, oliwkowe

Kolor herbaty: jasnożółty z nutami pomarańczowego

Zapach suszu: wspaniały zapach chlebowo-biszkoptowy

Tryb parzenia: ok. 5 g na czajniczek 250 ml, temperatura ok. 90 C, pierwsze parzenie 2 minuty, drugie parzenie 3 minuty, trzecie parzenie 5 minut (można też 2-1-2-4).

 

Herbata…

Junnan w Chinach jest bardzo znanym regionem wśród herbaciarzy. Produkuje się tam ogromne ilości herbaty czerwonej i zielonej. Sklepy zalane są odmianami czerwonej (czarnej) herbaty z tipsami. Niektóre są dobrej jakości, inne wołają o pomstę do nieba. Ale my dziś pić będziemy herbatę turkusową ooolong z Junnanu. Ta wysokogórska herbata produkowana jest ręcznie i posiada certyfikat uprawy ekologicznej.

Herbata oolong z Junnanu to rzadkość. Ale jak się okazuje, plantacja należy do Tajwańczyka, co daje już zielone światło, iż otrzymamy herbatę turkusową wyprodukowaną przez kogoś, kto się na tym zna.

Pierwsze co się rzuca w oczy, to ładne, zielone kuleczki zwiniętych ciasno liści. Będziemy mieli do czynienia z oolongiem, któremu bliżej do herbat zielonych, co znaczy, że nie powinien być palony (prażony).

Już sam zapach suszu wywołał delikatne mruczenie. Piękna chlebowo-biszkoptowa nuta. Praktycznie można wąchać i nie pić. Drżącymi rękoma zalałem jednak…

Pierwsze parzenia dają wydobyć z herbaty smaki kwiatowe z nutami delikatnych owoców. Gdzieś daleko w tle wyczuwalny jest biszkopt. Finisz długi, łagodny, kwitowy z lekko cytrusowymi nutami owocowymi. Praktycznie po pierwszym parzeniu daje się wyczuć rękę mistrza.

Kolejne parzenia są bardzo kwiatowe z nutami owocowymi. Ach co za wspaniałe nuty. Biszkopty co prawda są już prawie niewyczuwalne, ale ta delikatność owocowo-kwiatowa wspaniale rozchodzi się po podniebieniu. Bardzo delikatnie, długo.

Na koniec oglądam jak zawsze liście. I oczom nie wierzę. Co za perfekcyjna obróbka herbaty. Prawie wszystkie liście zachowane są w całości. Bardzo rzadki to przypadek, by któryś trafił się poszarpany. Ręka mistrza wyprodukowała tę herbatę. Polecam uwadze i idę parzyć kolejne czajniczki.

Jungle Queen RS 2016

Nazwa: Jungle Queen RS

Kraj pochodzenia: Birma

Miejscowość / Region (prowincja): Góry Czin

Zbiór: 2016

Sklep: One Cup of Tea

Liście: całe, postrzępione, niektóre mocno prażone

Kolor liści: zielone, brązowe, czarne

Kolor herbaty: ciemny pomarańczowy

Zapach suszu: palone drewno (dymny), mokre drewno, ryby wędzone

Tryb parzenia: ok. 3-5 g na 250 ml, temperatura ok. 70-90 C (zalecana, ale ja parzyłem w okolicach 85-90 C), pierwsze parzenie 2 minuty, drugie parzenie 4 minuty, trzecie parzenie 6 minut.

 

Herbata…

Właścicielka sklepu One Cup of Tea określiła tę herbatę jako kapryśną i nieprzewidywalną. Wg mnie jest ona raczej bardzo ciekawa, bo zmienna. Niczym pogoda w Birmie, albo kobieta. No, w końcu to Królowa Dżungli. Zmienność polega na odkrywaniu co rusz nowego oblicza, w zależności od ilości suszu, czy sposobu parzenia.

Herbata zbierana była na północnym zachodzie Birmy w górach Czin. Zbiór odbywał się w porze deszczowej dlatego liście nie miały okazji suszyć się na słońcu. Słoneczne ciepło zastąpiono kamiennymi stołami ogrzewanymi żywym ogniem. Zbiór oczywiście był ręczny. Rolowany natomiast maszynowo, bardzo minimalistycznie.

Birmańczycy określają tę herbatę jako zieloną, jednak z uwagi na sporą oksydację oraz prażenie w One Cup of Tea zakwalifikowano ją do turkusowych. Jak widać granica jest bardzo ruchoma, by nie rzec rozmyta w dokładnym określaniu klasyfikacji. Niemniej zgadam się z Agatą, bliżej jej do turkusowej. Proszę na końcu popatrzeć na liście.

Być importerem herbaty to żaden problem. Zamawiasz, przysyłają i sprzedajesz w kraju. Ale pojechać do danego kraju i samodzielnie przygotować herbaciany susz, to już nie lada wyzwanie. Jak pisze Agata: Z tęsknoty za ciepłem ogniska i potrzeby prażonych smaków wśród klientów – samodzielnie uprażyłam cenne liście nadając im zupełnie nowego aromatu oraz napełniając poddasze „dymówą”.

Mamy więc do czynienia z unikalnym produktem. Zaparzmy więc go i delektujmy poznając się z różnymi obliczami Królowej Dżungli.

Podczas parzenia, jeszcze w czajniczku, poczułem pierwsze aromaty herbaty. Zapach był przedziwny. Przypominał spalony popcorn. A właściwie dobrze przyprażony. Co to może być? Jak będzie smakowała?

I kolejne zaskoczenie. Jak na królową przystało, herbata składała się z wielu smaków, a była to prażona kukurydza czy lekko podpalany karmel z nutą dymną. Można było też odnaleźć wodę i ogień. Dwie skrajności ukazane w innych postaciach. Woda to lekkie posmaki deszczu i mulistej wody, natomiast ogień reprezentowało prażenie i odymienie. Herbata okazała się bardzo smaczna, lekko wytrawna, z finiszem długotrwałym, średnim w swej mocy, przechodzącym w palony karmel. Królowa jest jedna, ale ma wiele oblicz.

Niewątpliwie, herbata zaskakuje i zapewne znajdzie się spora grupa ludzi, która ją pokocha od pierwszego zwilżenia ust oraz pewnie i taka która ją odrzuci. W moim odczuciu na pewno zasługuje na uwagę.
Na koniec liście. Piękne, duże, zielono-oliwkowe. Widać przyprażone i  przypieczone. Widać lekko zbrązowiałe brzegi u innych. Uwielbiam oglądać liście…

Jingmai Autumn Roasted Hong Cha 2016

Nazwa: Jingmai Autumn Roasted Hong Cha 2016

Kraj pochodzenia: Chiny

Miejscowość / Region (prowincja): Jingmai/Lancang/Yunnan (雲南)

Zbiór: wrzesień-październik 2016

Sklep: TheTea

Liście: całe i postrzępione

Kolor liści: ciemnobrązowy, orzechowy

Kolor herbaty: czerwony

Zapach suszu: tytoń i wiśnia

Tryb parzenia: ok. 5-7 g na 300 ml, temperatura ok. 95 C, pierwsze parzenie 1,5 minuty, drugie parzenie 2,5 minuty, trzecie parzenie 4,5 minut. Próbowałem też innych czasów np. 1; 1; 2 i 3, a także 1,5; 1,5 i 2 oraz 0,5; 1; 1,5; 2 i 2,5.

 

Herbata…

Przystępując do Klubu TheTea nie miałem najmniejszego pojęcia z jak fantastycznymi w smaku i perfekcyjnie dobranymi herbatami będę miał do czynienia. Różnorodność comiesięcznych herbat jest po prostu oszałamiająca. To doskonały sposób by poznawać, smakować, poznawać i znów smakować.

Poniżej jedna z propozycji z listopada 2016 roku. Wspomnienie, bo herbatę parzyłem, smakowałem, wrażenia zapisałem i zrobiłem zdjęcia ponad rok temu. A smak pamiętam do dziś. Jeśli kiedyś zapiszecie się do Klubu TheTea, będziecie wiedzieli o czym piszę.

Herbata pochodzi z chińskiego regionu Yunnan. Region jest jakby na nowo odkrywany przez smakoszy herbaty oraz coraz bardziej doceniany. Można rzec, że w Polsce herbaty z tego regionu goszczą od niepamiętnych czasów. Ale nie takiej jakości.

Wyprodukowano ją we wsi Jingmai przez panią Ye Jing Yu, przedstawicielkę mniejszości etnicznej Dai. Liście pochodzą z naturalnego ogrodu, w którym nie są stosowane ani herbicydy, ani pestycydy. Krzaczki są stosunkowo młode. Lekko skręcona forma i pełne utlenienie nadają herbacie swoistego charakteru.

Smak podczas pierwszych parzeń oferował sporą ilość wyczuwalnych nut przejrzałych owoców (głównie wiśnia, śliwka) i jesiennego miodu. Bardzo dobra czerwona herbata, bardzo słodka, z ładnym dłuższym słodkawym finiszem.

W kolejnych parzeniach (2, 3…) smak herbaty nadal jest mocny, bardzo dobry, słodkawy, z nutami wiśni, finisz coraz krótszy, ale nadal bardzo smaczny, słodki.

Wspaniała herbata. Nadaje się do wielu parzeń.

Jin Mao Feng

Nazwa: Jin Mao Feng

Kraj pochodzenia: Chiny

Miejscowość / Region (prowincja): Yunnan (雲南)

Zbiór: brak danych

Sklep: Czajownia

Liście: postrzępione, połamane

Kolor liści: jasnobrązowe, brązowe

Kolor herbaty: czerwony

Zapach suszu: doskonałej jakości tytoń

Tryb parzenia: ok. 3-4 g na 300 ml, temperatura ok. 90 C, pierwsze parzenie 2 minuty, drugie parzenie 3 minuty, trzecie parzenie 5 minut.

 

Herbata…

Herbaty z prowincji Junnan z południowo-zachodnich Chin są bardzo często niedoceniane. Owszem, jak wszędzie, produkuje się tam masowo herbaty, ale są też ciekawe odmiany, godne uwagi. Prezentowana poniżej herbata nie należy do masowych produktów, ale do niszowych również nie. Warto jej jednak poświęcić chwilę by poznać smak.

Trzy górne listki, pokryte meszkiem, nazywane tipsami, to złoto-brązowa moc naparu. W ich podłużnym zwinięciu zawiera się cały aromat. Do parzenia tej herbaty trzeba podejść bardziej finezyjnie.

Podczas pierwszego parzenia wyczuwalna jest lekka goryczka, palone drewno, śliwka oraz dymny posmak. Finisz jest długi, powoli rozchodzi się po podniebieniu od ostrego dymno-śliwkowego po łagodny owocowy (konfitury).

Kolejne parzenia (drugie i trzecie) łagodnieją stopniowo. Brak już tej goryczki i dymne akcenty ustępują bardziej owocowo-kwiatowym. Posmaki śliwkowe również słabną.

Ta czerwona herbata może nas zachwycić swoim bukietem smaków, o ile nie przeparzymy jej za mocno. A wierzcie mi, łatwo to uczynić. Bez wstydu przyznam się, że mnie się to już zdarzyło. Nie należało to do przyjemnych doznań. Jak już wspominałem, do tej herbaty należy podejść z finezją. Nic na siłę. A wtedy otworzy się przed nami w całej krasie. I tego wam życzę!

 

Qi Hong Mao Feng

Nazwa: Qi Hong Mao Feng

Kraj pochodzenia: Chiny

Miejscowość / Region (prowincja): Anhui

Zbiór: brak danych

Sklep: Czajownia

Liście: połamane

Kolor liści: kasztanowe

Kolor herbaty: ciemny pomarańcz

Zapach suszu: tytoń z nutą wiśni

Tryb parzenia: ok. 5-6 g na 300 ml, temperatura ok. 95 C, pierwsze parzenie 1 minuta, drugie parzenie 2 minuty – eksperymentalnie 3 parzenie 4 minuty.

 

Herbata…

W południowo-wschodnich Chinach, przecięta na pół rzeką Jangcy, leży prowincja Anhui (安徽). Utworzona jeszcze w czasach dynastii Qing, pozostała prawie bez zmian w swych wytyczonych granicach. Prezentowana dziś herbata pochodzi właśnie z tego regionu.

Qimen czyli Wielka Brama, odnosi się do miasta o tej samej nazwie w prowincji Anhui, służyła jako powitanie dla dygnitarzy.

Ta czerwona herbata, typu Mao Feng, produkowana jest z końcowych pędów herbacianych. W 1999 roku, Towarzystwo Miłośników Herbaty, uhonorowało ją tytułem herbaty roku.

Smak herbaty jest wyrazisty, owocowo dymny, finisz ostry i dymny. Wyczuwalne nuty czekolady, wiśni i kasztanów gdzieś w tle. Napar ma bardzo ładny, charakterystyczny zapach.

W drugim parzeniu smak mniej wyrazisty, łagodniejszy, bardziej owocowy niż dymny, finisz łagodnie rozchodził się w ustach z owocowy posmakiem.

W trzecim parzeniu (eksperymentalnym, o czasie 4 minut) wyczuwalna lekka goryczka, nuty miodowe, rodzynkowe z wiśnią mocno sfermentowaną.

Bardzo smaczna podwieczorkowa herbata.